اورامان-ثبت جهانی

ثبت جهانی اورامان؛ گامی به سوی ماندگاری تاریخ

ثبت جهانی در حوزه میراث فرهنگی از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و انسان معاصر گرایش بسیار ویژه‌ای به حفظ آثار و بناهای تاریخی و فرهنگی دارد.

تلاش برای حفظ میراث فرهنگی و ابنیه‌ تاریخی، کشورها را بر آن وا داشته که هر کدام برای ثبت آثار تاریخی خود در دفتر زرین یونسکو تلاش و حتی با یکدیگر به رقابت بپردازند؛ بلکه نام خود را جهانی کنند.

ایران با تکیه بر تمدن چند هزار ساله خود و با دارا بودن آثار تاریخی و طبیعی و فرهنگی یکی از کشورهای دنیا است که در زمینه جهانی شدن و ثبت جهانی آثار خود در یونسکو گام‌های موثری برداشته است.

بسیاری از کشورهای جهان برای آنکه نام خود را بر دفتر و لوح زرین یونسکو حک و جهانی کنند حاضرند بهای بسیار زیادی برای آن بپردازند تا از قافله جهانی عقب نمانند؛ اما آیا می‌دانید مزایای ثبت جهانی یونسکو چیست؟

یک استاد حوزه گردشگری در کردستان می‌گوید: جهانی شدن مزایای بسیار زیادی دارد و زمانی که یک اثر تاریخی همچون اورامان به ثبت جهانی می‌رسد، کمک‌های مادی و فنی بسیاری از سوی یونسکو، ارگان‌های متعلق به آن و انجمن‌های فعال در حوزه فرهنگی و گردشگری دریافت می‌کند.

سوران احمدی‌زاد در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: این کمک‌های مالی و فنی از طریق کارشناسانی که از این منطقه بازدید و سفر می‌کنند صورت می‌گیرد و در راستای بودجه‌ریزی نیز برنامه‌ریزی خاصی برای حفظ و ارتقا این اثر صورت می‌گیرد.

وی عنوان کرد: ثبت یک اثر جهانی سبب تعامل و تبادل فرهنگی مابین کشورها و مناطق مختلف جهان می‌شود و تبلیغات و تمرکز بسیاری بر آن‌ها صورت و موجب معرفی اثر به جهان می‌گردد.

احمدی‌زاد افزود: ثبت جهانی یک اثر، تاثیرات بسیار زیادی بر اقتصاد گردشگری خواهد داشت؛ زیرا می‌توان به عنوان یک کشور ادعا کرد که من صاحب یک اثر بزرگ جهانی هستم.

وی ادامه داد: کشورهایی همچون چین، ایتالیا و ایران در راستای ثبت جهانی یونسکو گام‌های بسیار خوبی برداشته‌اند و ایران جزو کشورهایی است که از ظرفیت بالایی در این زمینه برخوردار است.

احمدی‌زاد با اشاره به ثبت جهانی اورامان تصریح کرد: اورامان و منظر فرهنگی اورامان منطقه‌ای جذاب و بکر است که نکته حائز اهمیت آن حفظ فرهنگ منطقه با همه شاخص‌های معماری، پوشش، لباس و روحیات ملل منطقه است که از نابودی آن‌ها جلوگیری می‌شود.

وی ادامه داد: معمولا نقدی که بر ثبت جهانی یک اثر وارد است، این است که با ثبت جهانی یک اثر بخشی از فرهنگ آن منطقه، تجاری می‌شود؛ زیرا به دلیل ارائه فرهنگ به گردشگران ممکن است بخشی از آن تغییر پیدا کند و دلیل این امر درآمدی است که از این راه به دست می‌آید.

احمدی‌زاد بر مزایای ثبت جهانی یونسکو تاکید کرد و گفت: اگر این امر صورت نگیرد بسیاری از خرده فرهنگ‌ها همچون استان ما نابود می‌شود؛ لذا با این اقدام فاکتورهای فرهنگی در بلند مدت می‌تواند حفظ شوند.

به گفته این استاد حوزه گردشگری، خود سازمان جهانی یونسکو انجمن‌ها و گروهایی مردمی را به منظور حفظ فرهنگ مناطق، تربیت و آن‌ها را ارتقا می‌دهد و با برگزاری فستیوال‌ها، کارناوال‌ها و رویدادهای فرهنگی خاص که به صورت سالانه و ماهیانه برای حفظ و نشر آن فرهنگ برگزار می‌کند.

سوران احمدی‌زاد در ادامه سخنان خود تاکید کرد: متاسفانه در ثبت یک اثر جهانی تنها به خود اثر توجه می‌کنیم این در حالی است که زمانی که منظر فرهنگی اورامان ثبت جهانی می‌شود اقمار آن نیز رشد پیدا می‌کند به این معنی که زمانی که گردشگر به اورامان سفر می‌کند طی سفر خود به اورامان با منطقه ژاورود، زیویه و غارکرفتو نیز آشنا خواهد شد، این می‌تواند به عنوان سنتر و مرکز گردشگری اقماری را نیز به دور خود ایجاد کند که سبب رشد سایر مناطق نیز می شود که بسیار حائز اهمیت است.

وی تصریح کرد: همچنین می‌توان در یک حرکت و در یک کمپین تبلیغاتی مشترک با استان کردستان بگوییم که گردشگران با سفر به این دو استان می‌توانند به صورت همزمان شاهد دو اثر ثبت جهانی اورامان و بیستون باشند که این امر در بازاریابی و کمپین تبلیغاتی گردشگری بسیار حائز اهمیت است.

احمدی‌زاد خاطرنشان کرد: انجمن‌های مردمی برای حفظ طبیعت و فرهنگ اورامان و نشر آن ایجاد می‌شوند و هرگونه آثاری در زمینه نشر فرهنگ توسط خود مردم ایجاد و دولت دخالت خاصی در فرهنگ ندارد.

وی در پایان سخنان خود با تاکید بر این موضوع که ایران کشور بسیار امنی است؛ یادآور شد: در دوران جنگ و ناامنی معمولا مناطقی که ثبت جهانی هستند از گزند جنگ و بمباران‌های جنگی در امان می‌مانند؛ خوشبختانه کشور ما کشور امنی است اما لازم است که این مسائل پیش‌بینی شود که در دوران نظامی‌گری منطقه این مناطق طبق کنوانسیون‌های بین المللی از هرگونه مشکل و آسیبی مصون هستند.

«میراث جهانی یونسکو» نام عهدنامه‌ای بین‌المللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی به‌تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید. موضوع آن حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و متعلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد و مذهب و ملیت خاصشان است.

منبع: ایسنا

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *