سفرنامه صعود به قله ی دراک

دراک (کوه برفی، کوه مستسقی، کوه مادر)، کوهی است در شهر شیراز که از غرب این شهر آغاز شده و با گذشتن از شمال غرب شهر ادامه یافته و به روستای علی آباد منتهی می‌شود.قله کوه دراک حدود ۲۹۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. وجه شمالی کوه معمولا از اوایل آذر تا اواخر اسفند پوشیده از برف است.
کوه دراک از سمت جنوب، شرق و شمال به شهر شیراز مشرف است و کوه سرخ در غرب آن قرار دارد.

دراک به معنی محل جمع شدن آب و برف است و دلیل انتخاب این نام ان بوده است که مردم در فصول سرد سال برفهای آن را درون چاه‌هایی انبار می‌کردند تا در تابستان از آب برفهای ذوب شده استفاده کنند. اینجا همچنین محلی بوده است که مردم در فصول گرم یخ مورد نیاز خود را از آنجا می‌آوردند.
از پوشش‌های گیاهی مهم منطقه می‌توان به کُله‌خَنگ، آویشن، بادام کوهی، ریواس، بلوط، آلوسیاه وحشی، ارژن، بنه، کنگر، پیازکوهی، گل اَرونه، گل شقایق، گل خَتنی و لاله‌های واژگون اشاره کرد.از پوشش‌های جانوری مهم منطقه می‌توان به شغال، روباه، کبک و شاهین اشاره کرد.

سفرنامه صعود به قله دراک

تاریخ: ۱۳۶۹/۰۹/۲۳

طبق روال بیشتر برنامه ها بچه های گروه از چهار راه پارامونت ساعت ۶:۱۵ به سمت فلکه قصر الدشت حرکت کردند. ساعت ۶:۴۰ بود که به آخر معالی آباد رسیده  و پس از پیاده شدن از ماشین به سمت دره ای که بعد از دره حسین آباد است و چشمه ای در جلوی دره دارد رفتیم.  درنزدیکی چشمه چندتا درخت بود که پس از پهن کردن وسایل هایمان برای خوردن صبحانه حاضر شدیم.  پس از صرف صبحانه نیز ساعت ۸:۰۰ به سمت بالای دره حرکت کردیم البته مسیراصلی  از سمت چپ بود که به علت اشتباه ما مسیر را مستقیم و متمایل به سمت راست حرکت را ادامه دادیم که بعد از گذشتن از یک شیب به روی خط الراس رسیدیم و در مسیر جاده ای که به سمت چاه برفی می رفت قرار گرفتیم. ساعت ۱۰:۳۰ به دو راهی چاه و قله رسیدیم و پس از رفتن به سمت قله ساعت ۱۱:۴۵ بود که به قله رسیدیم. پس از کمی استراحت به سمت چاه حرکت کردیم و ساعت ۱۳:۰۰ بود که به چاه برفی رسیده بودیم؛ هوا خیلی خوب بود و ما همانجا نهار را خوردیم و ساعت ۱۵:۱۵ بود که از طریق دره معدن به سمت پائین و باغ دهقان حرکت کردیم . ساعت ۱۷:۳۰ بود که به سر جاده ی سیمان رسیدیم و به وسیله اتوبوس واحد به منزل رفتیم.

اعضای شرکت کننده در این برنامه ۶ نفر بودند.

مرتبط:

سفرنامه قله رنج – برم فیروز

بروجرد؛ سرزمین دشت‌های حاصلخیز و قله‌های مرتفع