لیسبون گنجینه فرش های ایرانی

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با استفاده از اطلاعات سه هزار و ۴۰۰ نفر از ساکنان ۴۸ کشور جهان و همچنین کارشناسان سفر تحقیق جدیدی شده است و در آن بررسی مواردی نظیر غذاهای شهرهای جهان، فرهنگ، تفریحات شبانه، وضعیت جامعه، محله‌ها، شادی عمومی ساکنان، توانایی خرید افراد، زیبایی شهری و راحتی و آسایش شهروندان در نظر گرفته شده است و در تازه‌ترین آمار منتشر شده در مورد بهترین شهرهای جهان در سال ۲۰۱۹ میلادی نشان می‌دهد که “لیسبون” پایتخت کشور پرتغال نوزدهمین رتبه را به خود اختصاص داده است.

در این شهرساختمان‌های رنگارنگی به چشم می‌خورد که نگاه هر بیننده‌ای را به سوی خود جلب می‌کند. همچنین آثار تاریخی و موزه‌های معروف آن نیز  هر سال گردشگران بسیاری را از شهرهای مختلف جهان به سوی خود می‌کشاند. به گزارش “businessinsider“،  ویژگی‌های منحصر به فردی که باعث شده است شهر لیسبون در این فهرست قرار بگیرد مواردی مانند کیفیت خوب غذاها، آب و هوای خوب، زیبایی و امنیت شهر است. با ما همراه شوید تا با این شهر رویایی و جذابیت‌های منحصر به فرد آن بیشتر آشنا شویم.

گنجینه فرش‌های بی‌نظیر ایرانی در شهر پرتغالی

موزه “Calouste Gulbenkian” لیبسون که در پارک سرسبزی در شمال شهر قرار دارد، گنجینه آثار هنری ارزشمندی از سراسر جهان با قدمت تاریخی چهار هزار سال را شامل می‌شود. علاقه به هنرهای اسلامی باعث شده تا این موزه فرش‌های ترکی و ایرانی بی نظیر قرن هفدهم را در خود جای دهد که به بهترین نحو نگهداری شده‌اند. از دیگر موزه‌های معروف این شهر می‌توان به موزه ملی هنر باستانی (The National Museum of Ancient Art) اشاره کرد که در بردارنده مجموعه نقاشی‌های قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی کشور پرتغال است. در موزه ملی کاشی (Museu Nacional do Azulejo) نیز که در شرق مرکز شهر قرار دارد و به دلیل کاشی‌های تزئین شده خود در جهان شهرت دارد، تحولات صنعت کاشی سازی پرتغال به نمایش گذاشته شده است.

آکواریوم “Oceanário de Lisboa“

آکواریوم اقیانوسی لیبسون (Oceario de Lisboa) نمایش تنوع زیبایی از حیوانات دریایی را به خود اختصاص می‌دهد و در آن ماهی‌هایی به شکل و اندازه‌های مختلف به چشم می‌خورد. همچنین دیواره‌های شیشه‌ای این اکواریم بینندگان را با دنیای شگفت انگیز زیر آب آشنا می‌کند.

آسانسور ” Elevador de Santa Justa” نیز از دیگر جاذبه‌های گردشگری شهر لیبسون است که “رائول منیه دو پونسار” ، معمار معروف فرانسوی آن را طراحی کرده است. این آسانسور  منطقه‌ “پایی” و “لارگو دو کارم” را به یکدیگر پیوند می‌دهد و  در بالای آن سکویی وجود دارد که افراد می‌توانند به واسطه آن از آسانسور خارج شوند، در طول پل قدم بزنند و یا به سوی پلکان مارپیچی در قسمت تراس بالا هدایت شوند.

منبع:ایمنا