انتقاد از سهم‌خواهی از گردشگری مالباخته

علی‌اصغر مونسان ـ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ در سفری که تازگی به استان سمنان داشت، اعلام کرد: میزان خسارت ناشی از کرونا به صنعت گردشگری به عدد ۱۲ هزار میلیارد تومان رسیده است. او حتی احتمال ورشکستگی صنعت گردشگری ایران را در صورت ادامه روند تعطیلی‌ها و توقف سفرها،  مطرح کرد. مونسان در آن سفر گفت که دولت از محل جبران خسارت کرونا ۵۰ هزار میلیارد تومان در نظر گرفته بود اما حدود ۱۱۰ میلیارد تومان از این محل دریافت شده است. با این حال بخش خصوصی و دست‌اندرکاران گردشگری که تقریبا از آبان‌ماه سال گذشته تحت تاثیر شرایط اقتصادی و سیاسی، دچار رکود شده‌اند، اعتقاد دارند این تسهیلات و حمایت دولت چندان کارآمد و جبران‌کننده خسارت‌ها نبوده است.

امیرحسین جعفری، مدیر یکی از آژانس‌های مسافرتی است که با انتقاد به این وضعیت، از کوچک‌سازی مجموعه و تعدیل نیروهایش بعد از شش ماه مقاومت خبر می‌دهد و می‌گوید: شش ماه پیش طوفان کرونا آغاز شد، فکر نمی‌کردیم نیم سال بگذرد و اتفاقی نیفتاده باشد. این همه مدت تحمل کردم، امید داشتیم واکسن کشف می‌شود و ویروس کرونا از بین می‌رود، یا دولت حمایت می‌کند، نه این‌که پولی به منِ آژانس‌دار بدهد، حداقل پول بیمه تامین اجتماعی کارمندان را که الان ۷۴۵ هزار تومان شده است، تقبل کند. کمک‌هزینه‌ای به پرسنل بدهد تا آن‌ها را سرپا نگه دارد و یا خیلی از کارهای دیگر که می‌شد انجام داد، ولی انجام نشد.

او اظهار می‌کند: وام کرونایی که دولت خیلی آن را تبلیغ کرد و وزیر گردشگری هم تاکید کرد تنها کمکی است که می‌توانند داشته باشند، این‌قدر ماده و تبصره داشت که گرفتن این وام برابر با پیدایش مشکلات دیگر بود. وام کرونا در حد شعار باقی مانده است، اما آیا نمی‌توانستیم به اندازه افرادی که در صنعت گردشگری هستند، کمک بلاعوض داشته باشیم؟  می‌توانستند پول بدهند وقتی کسب و کار گردشگری راه افتاد، دو سه سال دیگر آن پول را پس بگیرند، نه این‌که هنوز وام نداده از اول مهر آن را طلب کنند. آیا نمی‌توانستند حداقل حقوق کارکنان را تا یک سال پرداخت کنند تا نیروهای متخصص را از دست ندهیم؟ گفته بودند سه ماه پرداخت قبوض و چک به تعویق افتاد، آن سه ماه که تمام شد و همه آن اقساط را هم گرفتند اما داستان ما ادامه دارد و به شهریور رسیده‌ایم.

او ادامه می‌دهد: ما برای معرفی ایران و برندسازی هزینه‌ کرده‌ایم اما یک ریال از ما حمایت نشد. نیروهای متخصصی را آموزش دادیم.  برای همه این تلاش‌ها میلیون‌ها تومان هزینه شده است، اما سرانجام چه شد؟ آن نیروهای متخصص حالا باید مسافرکشی کنند. در این وضعیت که بخش خصوصی ضربه خورده است دولت مالیات می‌خواهد. زمانی که ما نیازمند حمایت بودیم کمکی نکردید، دیگر چه سهمی از این صنعت می‌خواهید!؟ وقتی حال این صنعت خوب شد ‌و کسب و ‌کارها دوباره راه افتاد، سهمی در این صنعت نخواهید داشت.

جعفری سپس این سوال را مطرح می‌کند که دولت در ازای کارآفرینی چه حمایتی از صنعت گردشگری کرده است، و در ادامه می‌گوید: از یک بیمه تامین اجتماعی حتی برای یک ماه نگذشتند. اقساط سه ماه را هم گرفتند. یک ریال بسته حمایتی دریافت نکردیم. در اسپانیا شش‌هزار آژانس مسافرتی وجود دارد و دولت از همه آن‌ها حمایت کرد. کشور ما هم نیازمند فعالان صنعت گردشگری است، آن‌ها باید زنده بمانند، باید در تکاپو باشند. به عنوان یک آژانس‌دار حمایت نمی‌خواهم، انتظار داریم به ازای همه مالیات‌ها و حق تامین اجتماعی که پرداخت کردیم، از کارمندان و متخصصان این صنعت حمایت و حفاظت شود و هزینه و منابع مالی‌شان را تا یک سال، بلاعوض تامین کنند.

مرتبط:

حفظ روند رشد گردشگری مستلزم شناخت ظرفیت‌های فرهنگی است

تنگنای شغلی راهنمایان گردشگری

آماده باش اتاق بازرگانی و دفاتر گردشگری