مراغه ، نگین آذربایجان

آورده اند که در این رصدخانه ۴۰۰ هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی فراهم شده بود. رصدخانهٔ مراغه فقط مخصوص رصد ستارگان نبود و یک سازمان علمی گسترده بود که بیش‌تر شاخه‌های دانش در آن، درس داده می‌شد و مشهورترین دانشمندان آن عصر، از جمله قطب‌الدین شیرازی، کاشف علت اصلی تشکیل رنگین کمان در آن‌جا جمع شده بودند.

وقتی در کتب تاریخی دنبال نام مراغه می گردیم، قدمت آن به میلیون ها سال قبل، دوره دوم و سوم زمین شناسی و قبل از فوران آتشفشان کوه سهند می رسد. فسیل های مکشوفه از ۳۲ گونه پستانداران عظیم الجثه و ۲ جنس از پرندگان ماقبل تاریخ، آن را به بهشت فسل جهان معروف کرده است.

مراغه شهری است زیبا و سرسبز که رود پر آب و خروشان «صافی» از میان آن گذشته و طراوت زایدالوصفی به این شهر داده است.

رودخانه صافی که از دل کوه سهند سرچشمه گرفته و در پشت سد بزرگ خاکی علویان این شهر گرد آمده و اندوخته شده، آرام آرام زلال وجودش را در رگ های شهر جاری می کند. ساحل سرسبز و دلنشین این رود، رهگذران خود را محسور کرده و بی اختیار آنها را به درنگ و تماشا وا می دارد.

صدای مرغابی های سرخوش و نورافشانی رنگارنگ فضای با طراوت و سرسبز اطراف رود صافی، واقعا روح عابران را نوازش و دقایقی آنها را از فضای پیچیده و درهم زندگی آهنی، جدا کرده و دررخوت لذت ناک عصرگاهی فرو می برد.

شهر مراغه تاریخ بسیار کهنی دارد. این، از بناهای تاریخی و یادبودهای سالمند آن هویداست. این شهر از دوران قبل از اسلام‌، آباد بوده‌ است اما قرن‌های ۱۲ تا ۱۴ میلادی دوران رشد و شکوفایی آن است؛ مراغه به لحاظ بافت غنی تاریخی و فرهنگی، با بیش از ۳۰۰ اثر ثبت شده ملی، جزء ۱۰ شهر برتر تاریخی کشور محسوب می‌شود. گنبدهای سرخ، کبود، مدور، غفاریه، مقبره آقالار، معبد مهر ورجوی، یخچال طبیعی مرادیان، کلیسای هوانس مقدس و مساجد بیشمار تاریخی که حاکی از قدمت و عظمت این شهر باستانی است.

مزار اوحدی مراغه ای شاعر قرن هفتم و هشتم هجری قمری سالیانه پذیرای هزاران ادیب، شاعر و فرهیخته است و اشعار این شاعر و عارف نامدار ورد زبان دوستاران شعر و شاعری است . دیوان قصاید، غزلیات، ده نامه منطق العشاق و مثنوی جام جم از آثار این شاعر نامی است و لسان الغیب حافظ شیرازی از وی به عنوان پیر طریقت خود یاد کرده است.

غار هامپوئیل(غار کبوتر) نشسته بر سینه یکی از رشته کوه های اطراف شهر مراغه، از جاذبه های طبیعی و بکر آن به شمار می رود. دالان های متعدد، چاه های مخوف و قندیل های آهکی آویزان از دیواره های این غار، آن را بسیار دیدنی کرده است.

باغات بیشمار گردو، سیب، انگور، بادام، زردآلو، آلبالو، و گندمزارهای گسترده در سینه دشت های مراغه، این شهر را به آباد شهر و باغ شهر ایران تبدیل کرده است. عسل طبیعی دامنه های سهند، کره ناب، پنیر سنتی روستایی، سجوق، باسلوق، حلوای مخصوص، شیرینی چای، صابون مخصوص مراغه، سوغاتی های آبداری است که مهمانان را مجذوب خود کرده و توبره شان را پر می کنند.

مراغه از نظر وسعت و جمعیت، دومین شهر بزرگ استان آذربایجان شرقی پس از تبریز است. این شهر در ۱۳۵ کیلومتری جنوب مرکز استان واقع شده‌ و استان های آذربایجان غربی و شرقی و کردستان و استان تهران ازطریق شهرستان مراغه در ارتباط هستند.

سالانه گردشگران خارجی و ایرانی زیادی از مراغه دیدن می‌کنند. مراغه با فضای سبز وباغهای متعدد در داخل شهر همچنین رودخانه زیبای صوفی چای که از مرکز شهر می‌گذرد یکی از مهمترین مراکز توریستی و گردشگری در استان آذربایجان شرقی به حساب می‌آید، خیابان‌های مشجر ودرختان سر به فلک کشیده زیبایی خاصی به مبلمان شهر مراغه بخشیده‌ است.

منبع:آنا