سفرنامه کوه سرخ ۳

تاریخ ۱۳۶۰/۰۸/۰۸

ساعت ۰۷:۰۰  از طریق جاده شیراز – سپیدان  بوسیله کامیون عزم سفر کردیم.

مقصد کوه سرخ در محل قریه بزن ۱۰ کیلومتری غرب شیراز بود.

پس از ۵ ساعت راهپیمائی در میان شبه ماهورهای پست و بلند در نقطه ای در کنار رودخانه کوچکی،  حد فاصل دامنه کوه سرخ و کوه دراک  نهار را صرف کردیم. بافت زمین شناسی کوه سرخ و کوه های اطراف آن شنی و ماسه ای است که همین امر باعث شده است مناظر زیبای و بدیعی در اثر فرسایش آبی بوجود آید. جانور غالب این منطقه روباه  است که کم و بیش به چشم می آید.

در ساعت ۱۸:۰۰ پس از بازدید محل به قصد بازگشت حرکت نمودیم و توسط اتوبوس و اتومبیل های سواری عبور کننده به شیراز باز گشت نمودیم.

تعداد افراد در این سفر جمعا” ۱۴ نفر بود که ۷ نفر از اعضاء اصلی گروه کوهنوردی آرش شیراز و بقیه  مهمان این سفر بودند.

مرتبط:

سفرنامه کوه سرخ

سفرنامه تنگ سرخ  ( دو روزه خانوادگی )

سفرنامه ی دراک ۲

تاریخ ۱۳۶۰/۱۰/۱۰

ساعت  ۱۴:۳۰   از طریق  حوالی کارخانه سیمان شروع به صعود نمودیم.

شب را در محل کلبه ای که در جنوب ارتفاعات دراک واقع شده و به کلبه  ( کربلائی ولی ) مشهور است گذرانیدیم. صبح روز جمعه مورخه ۱۱ دی ماه   ساعت  ۰۸:۰۰ به طرف قله حرکت نمودیم  و پس از عبور از محل  چاه آبی که  در زیر قله واقع است و مستور از برف که روز چهارشنبه باریده بود به سوی قله ادامه حرکت دادیم که  از فراز قله دراک شهر شیراز کاملا قابل رویت است. پس از مدت کوتاهی توقف در قله شروع به بازگشت نمودیم.

در ساعت ۱۶:۰۰ از جاده سیمان توسط اتوبوس به شهر باز گشتیم.

تعداد افراد در این سفر جمعا” ۱۰ نفر بود که کلیه افراد از اعضاء  رسمی گروه کوهنوردی آرش بودند.

مرتبط:

سفرنامه ی دراک

سفرنامه صعود به قله ی دراک

سفرنامه برم فیروز

تاریخ ۱۳۶۰/۰۹/۱۲

ساعت  ۰۷:۰۰  از طریق جاده شیراز – سپیدان بوسیله مینی بوس عزم سفر نمودیم.

مقصد برم فیروز در ۱۲۰ کیلومتری  شمال غرب شیراز بود. ارتفاع این قله که یکی از چندین قله رشته کوه دنا  است ۳۸۵۰ متر دارد که در زیر قله در ارتفاع حدود ۳۲۰۰ متری از سطح دریای آزاد برم نسبتا” وسیعی قراردارد که به برم فیروز موسوم است.

ساعت  ۱۰:۰۰ در ابتدا جاده قدیم سپیدان – یاسوج از مینی بوس پیاده شدیم ؛ بعلت وضع نامساعد جاده و مهیا نبودن وسیله نقلیه پیاده به طرف محل براه افتادیم. در ساعت ۱۵:۰۰ در پناهگاه کوچکی در نزدیکی قریه کمهر زیر دامنه کوه  اطراق نمودیم. ساعت ۰۸:۰۰  مورخه ۱۳ آذر که مصادف با جمعه بود صعود را در میان برف به طرف قله شروع نمودیم. در ساعت  ۱۲:۰۰ پس از بازدید محل، بازگشت را آغاز نمودیم.  در ساعت ۱۴:۰۰ پس از صرف نهار در محل سه چاه پیاده به سوی سپیدان حرکت کردیم. در ابتدای بازگشت به منظور شناسایی راه های عبور جدید از بیراهه ها عبور کرده و در ساعت ۱۸:۰۰ به شهر سپیدان وارد شدیم. برای بازگشت به شیراز از یک دستگاه مینی بوس لستفاده نمودیم و به سمت شهرستان شیراز حرکت کردیم.

تعداد افراد در این سفر جمعا” ۷ نفر بود که ۶ نفر از اعضاء اصلی  و بقیه مهمان در این سفر بودند.

مرتبط:

سفرنامه صعود به قله برم فیروز

سفرنامه قله رنج – برم فیروز

سفرنامه تنگ شهناز

تاریخ ۱۳۶۰/۱۱/۰۲

ساعت ۰۶:۳۰  از طریق جاده  شیراز – کوار  توسط مینی بوس عزم سفر نمودیم.

مقصد  تنگ شهناز واقع در ابتدای جاده کوار بود . این تنگه درست عمود بر دو راهی جاده شیراز جهرم – کوار در سمت جنوب جاده و در میان رشته کوه سبزه پوشان واقع شده است. در اواسط دره آثار باستانی از زمان گذشته دیده می شود.

انتهای دره دو شاخه می شود که  شاخه شرقی بسته است و بوسیله راه باریکی که محل عبور سیلاب است و صعود از آن مشکل می باشد و تا قله امتداد پیدا می کند. در دیواره شرقی تنگه آثاری  از یک قلعه وجود دارد که در کنار آن بقایای چاه مکعب مستطیل شکلی کنده شده در سنگ دیده می شود که گویای قدمت باستانی این محل است  که البته برای شناخته شدن موقعیت  جدی تاریخی آن احتیاج به کاوش دقیق است.

در شاخه غربی که طولانی تر از شاخه شرقی است؛ در دیواره  غربی آن چند سوراخ وجود دارد که در بررسی یکی از آن ها غار بزرگی نمودار شد که بعلت ذیق وقت موفق به کاوش کامل آن نشدیم.

تعداد افراد در این سفر جمعا” ۱۱ نفر بود  که ۸ نفر از اعضاء اصلی و بقیه مهمان گروه بودند.

در ساعت ۱۷:۰۰ توسط یک دستگاه وانت بار به شهر عزیمت نمودیم.

سفرنامه ی سپیدار

تاریخ ۱۳۶۰/۱۱/۲۲

ساعت ۰۷:۰۰  از طریق جاده  شیراز –  جهرم  توسط مینی بوس  طریق سفر نمودیم.

مقصد  رشته کوه سپیدار در ۷۰ کیلومتری جنوب شرق شیراز بود. قله اصلی این رشته کوه ۳۱۶۰ متر از سطح دریای آزاد ارتفاع دارد و در مقابل قریه آبسرد سر بر آسمان افراشته است و از چند مسیر مختلف می توان بدان صعود کرد.

گروه ماکه شامل نگارنده نیز بود از مسیر دره سنگی که در جنوب قریه آبسرد واقع شده  و یکی از چندین خط القعر این رشته کوه است؛ به این قله سنگی یورش بردیم. در ساعت ۰۸:۳۰ از ابتدای جاده شوسه تازه سازقریه شروع به راهپیمائی نمودیم. نهار را روی تپه ای که مشرف بر قریه آبسرد است صرف نمودیم.

در ساعت ۱۴:۰۰  به اطراف دره مذکور حرکت کردیم.  در ساعت ۱۶:۰۰  در اواسط دره  در یک پناهگاه طبیعی اطراق نمودیم و شب را به صبح رساندیم. صبح روز جمعه مورخه ۲۳ بهمن  ساعت  ۰۷:۰۰ صعود  آغاز شد. مسیر صعود که بر اساس دورنما و تصمیم افراد انتخاب شد، شیب تندی داشت که در اواسط راه با برف و یخ مواجه شدیم که این مزید علت شد و صعود را مشکل نمود.

در ساعت ۱۱:۰۰ پس از ۴ ساعت راهپیمائی بر بلندای قله ایستادیم.  در ساعت ۱۲:۰۰ پس از بازدید مناظر اطراف و تمدید قوا  بازگشت را آغاز نمودیم در راه بازگشت وجود یخ و برف و شیب تند مشکلات عدیده ای را پیش آورد که خوشبختانه هیچ گونه حادثه سوئی رخ نداد و همه ی افراد به سلامت به محل اطراق بازگشتیم.

نهار را همچون روز پیش در اطراف قریه صرف نمودیم و سپس پیاده از طریق جاده شوسه عازم جاده اصلی شدیم. در ساعت ۱۸:۰۰ توسط یک کامیون به شیراز بازگشت نمودیم

تعداد افراد در شروع سفر ۶  نفر بود  که ۵ نفر از اعضاء اصلی گروه کوهنوردی آرش شیراز بودند  و  یک نفر بقیه مهمان گروه بود که بنا به مسائلی در ابتدای شروع سفر مجبور به بازگشت به شیراز شد..

 

سفرنامه ی دراک

تاریخ ۱۳۶۰/۱۱/۳۰

ساعت ۰۷:۰۰  از طریق جاده  شیراز –  معالی آباد  بوسیله تاکسی   عزم سفر کردیم.

مقصد  رشته کوه دراک در غرب شیراز بود. قله اصلی این رشته کوه به ارتفاع ۲۸۹۰ متر در مقابل قریه بزن واقع است و از چند مسیر مختلف  می توان به آن صعود کرد. ما از مسیر دره ای که درست روبروی محله معالی آباد واقع است و یکی از چندین آبشور متعدد این رسته کوه است به قله صعود نمودیم.

در ساعت ۱۴:۰۰ در محل قله حاضر بودیم. کمی پائین تر از قله و درست روبروی قریه بزن در پناهگاه سنگی نهار را صرف نمودیم. در ساعت ۱۶:۰۰ شروع به فرود کردیم ؛ سرتاسر مسیر رفت و برگشت را برف سنگینی پوشانده بود و هوای سردی جریان داشت.

در مسیر بازگشت در دهانه دره ای که چاه آب در آن واقع شده است نگاهی به یک پناهگاه تقریبا” سالم انداختیم و سپس از دره به پائین سرازیر گشتیم. در ساعت ۱۹:۳۰ در محله معالی آباد توسط تاکسی به شهر بازگشتیم.

تعداد افراد در این سفر ۶  نفر بود  که ۴  نفر از اعضاء اصلی   و  ۲ نفر بقیه مهمان گروه بودند.

 

سفرنامه غارهنگ آب – قلعه قلات

تاریخ ۱۳۶۰/۱۲/۰۷

ساعت  ۰۷:۰۰ از طریق جاده شیراز – جهرم  بوسیله مینی بوس عزم سفر کردیم.

مقصد تنگ هنگ آب واقع در رشته کوه قره بار در ۶۰ کیلومتری شرق شیراز بود.  در ساعت  ۰۸:۰۰ راهپیمایی را از مقابل تنگه شروع نمودیم و در کنار چشمه ای در ارتفاع ۱۰۰ متری از کف دره در دیواره شرقی صبحانه را صرف نمودیم. پس از صرف صبحانه برای بازدید غار که ارتفاع ۱۵۰ متری از کف دره در دیواره شرقی واقع است شروع به صعود نمودیم.

این غار در حدود ۱۰۰ متر طول دارد که دهانه آن بوسیله چند درخت مستور است. پس از عبور از یک دهانه تنگ به حالت خزیده وارد یک تالار تقریبا عریض می شویم؛ که سه ستون استلاگتیت و استلاگمیت زیبا در وسط آن خودنمایی می کند. در اواسط غار  آب چکهایی است که در کاسه های کف غار تشکیل  حوضچه هایی را می دهند. در میان غار مدفوع زیادی از خفاش هایی که در سقف زندگی می کنند روی کف ریخته است.

در انتها غار رفته رفته باریک شده و از ارتفاع سقف کاسته می شود. در حالت درازکش از سوراخی که در ته غار است می توان پیش رفت.  پس از خزیدن  ۴ متر به سوراخ غیر قابل عبوری  می رسیم که در پشت آن تونل عریضی ادامه دارد.به علت نبودن وسایل کامل و کافی موفق به عریض کردم سوراخ و عبور از آن نشدیم.

پس از بازدید از غار نهار را در پایین غار در کف دره در کنار چشمه ای صرف نمودیم و بلافاصله پس از صرف نهار به طرف تنگ مجاور که در غرب تنگ هنگ آب قراردارد حرکت کردیم. در این دره قلعه قلات قراردارد.

در ساعت ۱۶:۰۰ پس از عبور از باریکه ای از برف که یال مشترک دو تنگ را پوشانده بود به قلعه رسیدیم؛ پس از بازدید از تونل ها شروع به فرود نمودیم. در محل غار چشمه حمزه که به غار قلات هم معروف است استراحت کوتاهی کردیم و سپس به طرف جاده اصلی براه افتادیم. در ساعت ۱۹:۰۰ توسط یک دستگاه اتوموبیل سواری- عبوری به شیراز بازگشتیم.

تعداد افراد در این سفر جمعا ۸ نفر بود که ۴ نفر مهمان و بقیه اعضای اصلی گروه بودند.

سفرنامه صعود به قله تفتان

تاریخ ۱۳۶۱/۰۱/۰۱

ساعت  ۱۳:۱۵   از طریق جاده شیراز – زاهدان  بوسیله اتو بوس عزم سفر کردیم.

مقصد قله تفتان در ۸۴۰ کیلومتری شرق شیراز بود. رشته کوه تقتان در ۱۰۰ کیلومتری جنوبشرقی زاهدان واقع است و دارای قلل متعددی می باشد؛ که قله معروف آتشفشان تفتان  به نام کوه چهل تن در متهی الیه جنوبشرقی آن واقع شده است. قله چهل تن مجموعا دارای سه دهانه آتشفشانی است که از یک دهانه آن بخار آب و گاز هیدروژن سولفوره خارج می شود.

ساعت  ۰۸:۱۵ مورخه دوشنبه ۲ فروردین به شهرستان زاهدان وارد شدیم و پس از صرف صبحانه به شهرستان خاش عزیمت کردیم. در ساعت ۱۱:۳۰ به شهرستان خاش وارد شده و پس از صرف نهار و تهیه آذوقه با همراهی یکی از اهالی بومی در ساعت ۱۳:۲۵ توسط وانت بار به سوی قریه  “گوشه ” در ۴۴ کیلومتری شمال خاش حرکت نمودیم.  در ساعت  ۱۴:۵۰ به قصبه  ” گوشه ” وارد و بلافاصله راهپیمایی به سوی قله را آغاز نمودیم.

در ساعت  ۱۷:۰۰ در محل مزرعه  ” گورسوری ”  بیتوته نمودیم و شب را در کلبه ییلاقی که در آن برهه از سال خالی بود گذراندیم. روز سه شنبه مورخه ۳  فروردین در ساعت  ۰۵:۴۵ شروع به صعود نمودیم.  در محل باغچه پایلک که در دهانه تنگ گلو واقع است به ۴ تن از اعضای گروه کوهنوردی تهران برخورد کردیم که در آن محل شب را بیتوته کرده بودند.

پس از اندکی گفتگو ما حرکت نموده و در میان راه اعضای گروه موصوف به ما پیوستند. در ساعت ۱۳:۰۰ صعود به شاخک جنوبی ( مادر کوه ) به پایان رسید. مدت صعود ۷ ساعت بود که مجموعا ۱۳۰ دقیقه به استراحت و تمدید قوا سپری شد. در ساعت ۱۳:۳۰  پس از به پایان رسانیدن مراسم قله شروع به فرودنمودیم. نیمی از راه به طریق سخمه و لیز خوردن روی برف طی گردید.

ساعت ۱۷:۳۰ در محل اطراق استراحت نمودیم. فرود در مجموع ۵ ساعت به درازا کشید که ۴۵ دقیقه آن شامل تجدید قوا و استراحت بود. شب را دوباره مانند روز قبل در همان محل گذرانیدیم.

روز چهارشنبه مورخه ۴ فروردین ساعت ۰۶:۴۰ به طرف قریه ” گوشه ” حرکت کردیم. در ساعت ۰۸:۴۰ در قریه بارها را بر زمین نهادیم و در ساعت ۰۹:۰۰ توسط یک وانت بار به طرف دو راهی جاده قریه ” گوشه ” و خاش راه افتادیم  این مسیر در ۴۰ دقیقه طی شد. در محل تقاطع ۵۰ دقیقه در انتظار وسیله نقلیه توقف نمودیم و در ساعت ۱۰:۳۰ توسط وانت بار به زاهدان عزیمت کردیم. مسافت تقاطع تا زاهدان در ۲ ساعت طی شد و در نتیجه ساعت ۱۲:۳۰ در زاهدان حاضر بودیم. روز را باعبور و گردش در شهر به غروب رساندیم و در ساعت ۱۶:۱۵ با اتوبوس عازم شیراز شدیم.

روز پنج شنبه به تاریخ ۵ فروردین در ساعت ۱۱:۴۵ در گاراژ مسافربری از اتوبوس پیاده گشته و سفر را به پایان رساندیم.

برای صعود به قله تفتان از مسیر گوشه؛ می توان مستقیما از زاهدان به قریه ” گوشه “رفت و یا از زاهدان به شهرستان خاش رفته سپس توسط وانت بار به این قریه عزیمت کنید.

مسیر صعود از قراء، پیروزآباد، گوشه، واراج و مزارع ، باغچه های گورموری، جم چین، غندان و یا یلک گذر می کند. تا مزرعه یا یلک،  که صعود پیاده از آنجا شروع می گردد به شرط سالم بودن جاده شوسه می توان با اتومبیل عبور کرد. ارتفاع این نقطه از سطح  مبنا که همان سطح دریای آزاد است ۳۷۵۰ متر می باشد.

سنگ های با عظمت و ابعاد زیاد از کوه جدا گردیده و در داخل این مزرعه افتاده است و لاجرم راه عبور اتوموبیل را بسته  و لازم است که پیاده صعود را ادامه دهید. مسیر صعود پیاده بوسیله رنگ و فلاش نمایانده شده است.

تعداد افراد حاضر در این سفر ۱۰ نفر بود که همگی از اعضای رسمی گروه کوهنوردی آرش بودند.

سفرنامه دشت ارژن ۲

تاریخ ۱۳۶۱/۰۲/۰۳

ساعت  ۰۷:۰۰ از طریق جاده شیراز – کازرون  بوسیله مینی بوس عزم سفر کردیم.

مقصد ساحل شرقی دریاچه دشت ارژن در ۶۰ کیلومتری غرب شیراز بود. در ساعت ۰۸:۰۰ از مینی بوس پیاده شدیم و پس از صرف صبحانه در حول و حوش جاده اصلی راهپیمایی را به طرف شرق آغاز نمودیم؛ ابتدای مسیر با شیب کمی به دامنه ارتفاعات میرسد که عبور از این ارتفاعات و رسیدن به سطح سال همراه با بازدید و دیدار درختچه های زیبای زرشک و گل های وحشی بخصوص گل اشک است.

لاله های وحشی چون جام های سرخ برسر عصای سبز ساقه ایستاده اند. در میان این انبوه گیاهان سبز، فارچ های چتری خوراکی تک و توک کنار سنگ ها و یا روی بقایای پوسیده تنه درختان دیده می شد. در طول مسیر عبور بر روی یال که در جهت جنوب انجام گرفت مقداری قارچ خوراکی جمع آوری نمودیم. پس از طی مسیری نسبتا طولانی بر یال سلسله جبال که دائما پستی و بلندی ساختارش هستند. عاقبت جهت صرف نهار در کنار آبشار معروف دشت ارژن بیتوته نمودیم.

پس از صرف نهار و استراحت با در دست داشتن دسته بزرگی از شاخه های گل که از چیدن اشک های مریم و لاله وحشی بود با کوله ای پر از سوخ های گل اشک راه بازگشت را در ساعت ۱۵:۰۰ در پیش گرفتیم. در ساعت ۱۸:۰۰ پس از استراحت و تمدد قوا در محل قریه دشت ارژن توسط یک دستگاه اتومبیل سواری به شیراز مراجعت کردیم.

تعداد افراد حاضر در این سفر جمعا”۴ نفربود که ۱ نفر مهمان برنامه و بقیه اعضای رسمی گروه کوهنوردی آرش شیراز  بودند.

مرتبط:

سفرنامه دشت ارژن

سفرنامه ی غار چهل پله

تاریخ ۱۳۶۱/۰۲/۱۷

ساعت  ۰۶:۰۰ از طریق جاده شیراز – اصفهان  بوسیله اتو بوس عزم سفر کردیم.

مقصد  غار چهل پله در ۹۰ کیلومتری شمالشرق شیراز بود. این غار در رشته کوه شرقی – غربی در ۵ کیلومتری شمال قریه سی بند واقع است . این رشته کوه بسیار زیبا ست و حالت بکر و دست نخورده ای دارد. بافت آن سنگی است و از قطعات عظیم تخته سنگ های موزائیکی ساخته شده است.

در دامنه کوه جنگلی از درختان وحشی بنه، زالزالک و انجیر روئیده است. دهانه غار شمالی است  و از سطح جاده اصلی قابل رویت می باشد. از روبروی دهانه غار و موازی جاده رود بولوار جریان دارد. در نزدیکی دهانه غار چشمه پر آب و با صفایی به نام  ابوالمهدی قرا گرفته که توسط اداره جنگلداری حفاظت و جنگل کاری شده است. طبق روایت اهالی محل نام غار برگرفته از نام شخصی است که با دستکاری غار و کندن پله آن را به صورت کنونی در آورده است و از آن  جهت پناهگاه بهره می جسته است.

در ابتدای ورودی غار ۲۴ عدد پله در سنگ تراشیده شده است و در اواخر پله ها در سمت چپ کمین گاهی به صورت تونل باریک در سنگ حفر گردیده . غار ۲۵۰ متر طول دارد که شامل یک راهرو اصلی  و بن بست است . در فصل بهار در انتهای غار از سقف آب ریزش می کند که با توجه به رسوبات رسی که از شکاف های سقف بیرون آمده و به کف ریزش کرده گل چسبناکی را فراهم می سازد.

ساعت ۱۱:۰۰ بازدید را شروع نمودیم و بعد از ظهر در نزدیکی دهانه غار بر روی دیواره های سنگی، مختصری سنگ نوردی و صعود از دیواره سنگی را تمرین نمودیم. دلیل دیر آغاز نمودن بازدید چنین بود که در اثر سهل انگاری یک حلقه طناب مخصوص کوهنوردی در مینی بوسی که از مرودشت پس از پیاده شدن از اتوبوس مارا به محل آورده بود جا مانده و لاجرم تا آن ساعت به جستجوی اتومبیل پرداختیم. خوشبختانه حوالی غروب راننده ی شریف وسیله نقلیه موصوف حلقه طناب را به ما بازگردانید.

تعداد افراد حاضر در این سفر جمعا” ۱۲ نفر بود.